اثر تیمارهای حرارتی و شیمیایی بر باکتری عامل بیماری سرطان طوقه و چند صفت باغی قلمه های دو رقم انگور تجاری

با هدف بررسی اثر تیمارهای حرارتی و شیمیایی بر کاهش جمعیت باکتری عامل بیماری سرطان طوقه در قلمه های تهیه شده از پایه های مادری آلوده دو رقم انگور تجاری شامل سفید بیدانه و حسینی، آزمایشی به صورت کرت­های دو بار خرد شده با طرح پایه بلوک­های کامل تصادفی در 4 تکرار طی سال های 1385-1383 در ایستگاه تحقیقات اسماعیل آباد و ایستگاه تحقیقات انگور تاکستان انجام شد. ارقام به عنوان فاکتور اصلی، تیمارهای حرارتی در چهار سطح به عنوان فاکتور فرعی و تیمارهای شیمیایی نیز در چهار سطح به عنوان فاکتور فرعی- فرعی (زیر فرعی) مورد بررسی قرار گرفتند. به دنبال ریشه زایی و رشد قلمه­ها، طی 2 سال اثر تیمارها بر میزان کاهش جمعیت باکتری در قلمه ها، درصد جوانه های زنده، زمان شروع رشد جوانه ها، اندازه وزن ریشه تولیدی، وزن کل نهال در سال اول و زمان شروع گل دهی یادداشت گردید. تجزیه واریانس با نرم افزار mstat-c و مقایسه میانگین با آزمون lsd انجام شد. نتایج نشان داد که اثر تیمارها در هر دو رقم بر کاهش جمعیت باکتری یکسان بوده و تیمارهای توأم گرما درمانی با 60 درجه سانتی­گراد به مدت 15 دقیقه به همراه مصرف مواد شیمیایی بیشتر از 95% باکتری را از بین برده ولی بیش از 50% مرگ جوانه ها را به دنبال داشته است، ولی تیمار 50 درجه به مدت 30 دقیقه با ترکیب شیمیایی اریترومایسین و استرپتومایسین سولفات 1 در هزار بدون داشتن اختلاف معنی­داری با تیمار 60 درجه سانتی­گراد از لحاظ باکتری­زدایی، با بیش از 90% کاهش جمعیت باکتری و بیش از 72% زنده ماندن جوانه ها، نتیجه رضایت بخش تری را در باکتری­زدایی از قلمه های در حال رکود داده است. برتری صفات با ارزش نظیر میزان ریشه­زایی قلمه ها (325/197 گرم در نهال) و میزان عملکرد در سال سوم (684 گرم در هر نهال) مربوط به تیمار مذکور می باشد.